Flarden van het debat* ploppen op in mijn gedachten. Hoe moet ik duiden wat er gister allemaal is gezegd? En vooral: hoe te duiden wat er niet is gezegd maar tussen de regels door wel te beluisteren viel?

Ik zit met koffie en laptop in de tuin, want het is eindelijk eens droog. Nederlanders klagen natuurlijk altijd over het weer, maar dit jaar is er ook echt iets aan de hand. Er valt extreem veel regen. Het waterschap is daar heel druk mee maar kan niet voorkomen dat er op allerlei plaatsen overlast optreedt. In de landbouw geeft dat problemen, terwijl daar de zorgen toch al groot zijn.

De natte zomer drukt ons met de neus op de feiten: ons klimaat verandert snel. Het weer wordt extremer, we krijgen steeds vaker te maken met extreme droogte en met wateroverlast. Ik hoor u denken: “Daar is het waterschap toch voor?!” Dat is ook zo, maar we lopen tegen de grenzen aan van de maakbaarheid van ons watersysteem. Extreme buien zijn niet te sturen met een dijk en kunnen soms in een uurtje een straat of dorp doen overstromen. Bij langdurige droogte is het water gewoon een keer op.

Gister besloot het algemeen bestuur unaniem om de midterm review** van onze Watervisie 2030 een jaar naar voren te halen. Dat betekent dat we onze koers tussentijds gaan evalueren en waar nodig bijstellen. Ondanks de unanimiteit is de motivering van de verschillende politieke partijen heel verschillend. Als ChristenUnie voelen we noodzaak om de visie op ons waterbeheer aan te passen aan de snel veranderende omstandigheden. Daarbij gaat het niet alleen om dijken, gemalen en peilen. Het vraagt van het waterschap een andere rol in het maatschappelijk debat over het gebruik van onze ruimte. Waar kunnen we in de toekomst veilig wonen en werken? Waar kunnen we in tijden van overschot water parkeren om tijden van droogte te overbruggen? Hoe zorgen we dat onze economie het schaarse (grond)water niet vervuild?

Kortom, de opgave van het waterschap wordt groter. Tegelijk wordt het behalen van resultaten moeilijker door stijgende kosten van arbeid en grondstoffen. In het debat over deze uitdagingen lijkt de visie van sommige partijen niet veel verder te reiken dan de portemonnee: het mag vooral niks kosten. Andere partijen laten geen gelegenheid voorbij gaan om te betogen dat er geen vierkante meter landbouwgrond mag worden ingezet voor iets anders dan voedselproductie. Uiteraard zijn dit onderwerpen die ons als ChristenUnie aan het hart gaan. Daarbij zijn we doordrongen van het besef dat als je alles bij het oude laat, er niks terecht komt van de noodzakelijke veranderingen op lange termijn. Veranderen is sowieso moeilijk. Je kunt er over denken in termen van wantrouwen en bedreiging. Wat mij helpt is denken aan de kansen en hoop die het biedt aan onze kinderen. Dat is trouwens ook één van onze speerpunten voor het komende seizoen: in gesprek gaan met jongvolwassenen, de generatie die de vruchten plukt van onze lange termijn visie en bijbehorende investeringen.

Na de zomer gaat het waterschapsbestuur in gesprek over de watervisie. Gaan die gesprekken over visies en ambities? Of wordt het een visieloze bezuinigingsoperatie? We houden u op de hoogte.

Als u met ons mee wilt denken horen we het ook graag. Hoe jonger je bent, hoe liever we je spreken!

Jos Schouten

* Het debat in de vergadering van 16 juli jl. van het Algemeen Bestuur van de WDODelta.

** De midterm-review heeft als doel het Algemeen Bestuur in positie te brengen om een bijstelling op de ambities in de watervisie WDODelta te kunnen maken. Dit kan leiden tot aanpassing van het Waterbeheerprogramma (WBP), wat effect heeft op de uitvoering en prioritering van werkzaamheden.